مریوما

مشهدیم

مشهدیم. حرم امام رضا. انگار حرفی برای گفتن ندارم. صدای افکارم، اون همه گله‌ و شکایت، اون همه غرولند خاموش شده. دور و اطراف رو نگاه میکنم. مداح میگه:«خدایا هر کی به امیدی اومده...» من برا چی اومدم چیزی به ذهنم نمی‌رسه. کاش همینجا پیش امام رضا می موندم. دوس ندارم برم. حرفام یادم رفته خدا! من کلی درد داشتم که اومدم. حالا که من یادم نمیاد بالاغیرتا خودتون هوامو داشته باشید. محمد از اینور به اونور قل میخوره.

ادامه مطلب

وبلاگ های پیشنهادی